Een tweede thuis

Het is het voorjaar van 1982. Hans van Rooij en zijn vrouw Marianne vieren thuis de verjaardag van hun jongste zoon, als de telefoon gaat. “Het was Ad van den Bosch. Of ik even naar kantoor wilde komen”, vertelt Hans. Daar wacht hem een verrassing: Hans is de nieuwe chauffeur van truck 100, een splinternieuwe Volvo F10.

Maar liefst 43 jaar is Hans uiteindelijk in dienst geweest. Hij is alweer ruim zes jaar met pensioen, maar verricht nog altijd hand- en spandiensten voor Van den Bosch. In de afgelopen jubileumeditie van ons Game Changer magazine vertelt hij: “Ik had destijds de Volvo F10 al zien staan op de AutoRai. Toen dacht ik al: écht iets voor mij. Toen het bedrijf hem kocht, hoopte ik vurig dat ik hem zou krijgen. Het was voor díe tijd een schitterende truck. Oplopende uitlaat, verchroomde velgen en een koelkastje onder het bed. Ideaal voor je boterhammen en een flesje drinken.”

Tweede thuis

In de jaren die volgden, werd de F10 Hans’ tweede thuis. Hij reed ermee door Nederland, maar ook internationaal. In de glanzende tank bracht Hans liters bier van Duitsland naar Lieshout (Bavaria), vervoerde hij chocolade naar Mars-fabrieken in Engeland en Duitsland en leverde hij dierlijke vetten aan veevoederfabrikanten. Hij vertelt over terrassen in Perugia; over lange, donkere winterdagen op de weg en over die ene keer dat hij een uitstap naar Lourdes maakte om een weekend in de Pyreneeën te overbruggen.

Doedelzakmuziek

“Een van de mooiste ritten in de F10 was die naar Schotland”, vertelt Hans. “Vanuit het Limburgse Roggel brachten we roomlikeur naar East Kilbride, net onder Glasgow. Toen we de boot afkwamen, werden we verwelkomd met doedelzakmuziek. Niet voor ons natuurlijk - waarschijnlijk vanwege een feestdag - maar wij vonden het geweldig. Na East Kilbride reden we naar Leeds om de tank te spoelen en te laden met eiwit. Van daaruit reden we door naar het Franse Lamballe. Na het lossen en reinigen laadden we wijn in Saumur voor Albert Heijn in Zaandam. Een schitterende tour.”

Samen met zijn vrouw

Als Hans spreekt van ‘we’, dan bedoelt hij zichzelf en zijn vrouw Marianne. “De mooie ritten maakte ik graag mee”, vertelt Hans’ echtgenote. “Samen maakten we het gezellig. We hadden zelfs een tafelkleedje bij ons, dat we over de middenconsole legden om onze boterhammen te smeren.” Hans vervolgt: “In de F10-cabine was het gezellig, maar geen kermis. Ik ben nooit van de tierlantijntjes geweest. Trouwens, Ad van den Bosch ook niet. Als die vond dat je te veel gordijntjes of vlaggetjes had hangen, haalde hij ze eigenhandig weg. ‘Een raam is om door te kijken’, vond hij.”

Op de foto

Wel aan boord waren steevast kussentjes in de Van den Bosch-kleuren, een stok kaarten, boeken, een rozenkrans en een mascotte van Sint Christoffel, de beschermheilige van de reizigers. “Vooral symbolisch”, aldus Hans. “Het is niet zo dat ik de hele dag met die rozenkrans in mijn handen achter het stuur zat.” Onderweg viel de blinkende F10 vaak op. “Hij is heel vaak op de foto gezet. Jongetjes, volwassen mannen - iedereen vond hem mooi. En ikzelf natuurlijk ook. Iedere keer voelde ik me hartstikke trots dat ik de chauffeur was.”